ಚಿತ್ತ ಚಿತ್ತಾರ

ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಎತ್ತೆತ್ತಲೋ
ಓಡುತಿದೆ ಚಿತ್ತ
ಕೀಲಿಯಿಲ್ಲದ ಬಂಡಿಯ ಹಾಗೆ
ದುಡುಕು, ಸಿಡುಕು ಎಲ್ಲ ಕೆಡುಕಾಗಿ
ಕಾಡುತಲಿವೆ ವ್ಯರ್ಥ ಅನುಮಾನದ
ನೋವ ಗ್ರಹಿಸುವ ಮನಕೆ
ನೋವಲು ಪ್ರೀತಿ ನಗೆ
ಬೀಸುವ ನಲ್ಲೆಗೂ ನೀಡುವುದು
ಬೇಡವೆ ಸವಿ-ಸುಖದ ಆತ್ಮೀಯ ಹೃದಯ
ಕೆಸರಾಗಿದೆ ಮನ ಅರಳಬಾರದೆ
ನಲುಮೆಯ ಕಮಲ,
ಸಾಕಾಗಿದೆ ಹಿಂಡುವ ಸಮಸ್ಯಗಳ
ಹಿಂಡುಗಳ ಮಧ್ಯ ದಂಡೆತ್ತಿ ಹೋಗುವದು.
ಎಲ್ಲಿ ಹೋಯಿತು ಸ್ಥೈರ್ಯ ಹೆಕ್ಕಿ ಓದಿದ
ಪುಸ್ತಕದ ಹಿತವೆಲ್ಲ ವ್ಯರ್ಥವಾಗಿ ಸೋರುತಲಿದೆ
ನನ್ನ ಮಾತಲಿ ನಗುಮುಖದ
ಹಸುಳೆಗಳೆದುರು ನೀಡುವ
ಉಪನ್ಯಾಸವೆಲ್ಲ