siddu kaala ಸಿದ್ದು ಕಾಲ

ಎರಡು ದಶಕಗಳ ವೃತ್ತಿ ಜೀವನದ ತೃಪ್ತಿಯ ಕ್ಷಣಗಳು

ಪರ್ವ - 1

ಎಲ್ಲ ಹಿರಿಯರಿಂದ 'ಸಿದ್ದು' ಎಂದು ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ ನನಗೆ ವಯಸ್ಸಾಗಿದೆ ಎಂದೆನಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ನನಗೀಗ ನಲವತ್ತ್ಥೈದು ಎಂದಾಗ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅಚ್ಚರಿ. ಎರಡು ದಶಕಗಳ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಜೀವನ, ಎರಡು ದಶಕಗಳ ವೃತ್ತಿ ಜೀವನವನ್ನು ಮೆಲಕು ಹಾಕಲು ಖಂಡಿತಾ ತೃಪ್ತಿ ಎನಿಸುತ್ತದೆ.

ಒಬ್ಬ flop ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ, successful teacher ಆದದ್ದು ನಿಜವಾಗಲೂ ಪವಾಡವೇ ಸರಿ!

ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಜಿವನದಲ್ಲಿ ಅದರಲ್ಲೂ ವಿಶೇಷವಾಗಿ primary ಹಾಗೂ secondary ಹಂತದಲ್ಲಿ ನಾನು ಸರಿಯಾದ ಶಿಕ್ಷಣವನ್ನು ಪಡೆಯಲಿಲ್ಲ. ಕನ್ನಡ ಬಿಟ್ಟರೆ ನನಗೆ ಬೇರೆ ವಿಷಯಗಳು ತಲೆಗೆ ಹೋಗಲಿಲ್ಲ, ಹೋಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನು ಮಾಡಲಿಲ್ಲ.

17 ವರ್ಷದ PG. ಮುಗಿಸಲು 19 ವರ್ಷ ತಗೊಂಡಿದ್ದೇ ನನ್ನ poor performance ಗೆ ಸಾಕ್ಷಿ! ಮರಳಿ ಯತ್ನವ ಮಾಡು ಎಂಬಂತೆ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನಂತೂ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ.

1989 ರಲ್ಲಿ M.A. ಮುಗಿದಾಗ ಮುಂದೇನು? ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ನೀಡುವವರು ಇರಲಿಲ್ಲ.

ಸರಕಾರಿ, ಅರೆ ಸರಕಾರಿ ನೌಕರಿ ಎಂದರೇನು? approval, grant ಇತ್ಯಾದಿ ಪದಗಳ ಪರಿಚಯವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಒಮ್ಮೆ ಕಾಲೇಜು ಸೇರಿದರೆ ಸಾಕು ತಾನೇ ತಾನಾಗಿ salary start ಆಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಭ್ರಮಿಸಿದ ದಿನಗಳವು.

1993 ರಲ್ಲಿ ಗ್ರಾಮೀಣ ಕೋಟಾವಡಿಯಲ್ಲಿ ಸರಕಾರಿ ನೌಕರನಾಗುವ ಅವಕಾಶ ಕಳೆದುಕೊಂಡದ್ದು ಕೇವಲ 1\2% ರಲ್ಲಿ M.A. ದಲ್ಲಿ 54.5 % ತಗೊಂಡಿದ್ದು ಎಡವಟ್ಟಾಯಿತು.

KLE ಗೆ ಕೊಟ್ಟ Interview ಚನ್ನಾಗಿತ್ತು. ಅಷ್ಟೊತ್ತಿಗಾಗಲೇ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಭಾಷೆ ಯ ಮೇಲೆ ಹಿಡಿತ ಸಿಕ್ಕಿತ್ತು.

1989 ರಲ್ಲಿ 6 ತಿಂಗಳು ಚಿತ್ರದುರ್ಗದ ಮಹಾರಾಣಿ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಲು family welwisher ಆಗಿದ್ದ CPI. ಎಲ್. ಆರ್ ಮಾಲಿಪಾಟೀಲ ನೆರವಾದರು. ಸಂಸ್ಥೆಯ ಮುಖ್ಯಸ್ಥ ತಿಂಗಳಿಗೆ ಕೇವಲ 500/- ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅದು room rent ಗೆ ಸಾಲುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು ದುರ್ಗದಲ್ಲಿರುವವರೆಗೆ ಮಾಲಿಪಾಟೀಲರು ತುಂಬಾ ಪ್ರಿತಿಯಿಂದ ನೋಡಿಕೊಂಡು ದಿನಾ ಊಟ ಹಾಕಿ ನೆರವಾದರು.

Approval ತೊಂದರೆ ಎನಿಸಿದಾಗ ಸ್ನೇಹಿತರ ಸಲಹೆಯಂತೆ ದುರ್ಗ ಬಿಡಬೇಕಾಯಿತು. ಮೊದಲ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ತಂದು ಕೊಟ್ಟ success ಉಪನ್ಯಾಸಕ ವೃತ್ತಿಗೆ ಅಂಟಿಸಿ ಬಿಟ್ಟಿತು. Teaching profession ನಲ್ಲಿರುವ popularity ಇತರ ಗುರಿಗಳನ್ನು ನಾಶಮಾಡಿತು. ಬಂಧುಗಳ ಸಲಹೆ ಮೇರೆಗೆ 1990 ರಲ್ಲಿ ಗದಗ JT college ಗೆ Join ಆದೆ. part time ಇದ್ದಾಗಲೇ court ಗೆ ಹೋಗಿದ್ದರೆ regular ಆಗುತ್ತಿದ್ದೆ. court ಕಟ್ಟೆ ಹತ್ತುವ ಮನಸ್ಸಾಗದೇ ನಾಲ್ಕಾರು ಕಡೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದೆ. ಆಗ ನನಗೆ English teacher of Gadag-Betageri ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು.

JT. college, KLE women's, Basaveshwar, Tontadarya polytechnic, KLE polytechnic Hubli, KR Bellad Mundaragi ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲ ಕಡೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದಾಗ ತಿಂಗಳ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ Full time ಉಪನ್ಯಾಸಕರು ತಗೆದುಕೊಂಡಷ್ಟು salary ನನ್ನ ಪಾಲಿಗಿರುತ್ತಿತ್ತು. post regularisation ಬಗ್ಗೆ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. popularity ಬೆನ್ನು ಹತ್ತಿ, security ಕಳೆದುಕೊಂಡೆ.

ಒಂದು ಹೊಸ ಸೈಕಲ್ ತಗೆದುಕೊಂಡು ಎಲ್ಲ ಕಾಲೇಜುಗಳಿಗೂ ಅಲೆದಾಡಿದೆ. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ತೋರುತ್ತಿದ್ದ ಪ್ರೀತಿ ವಿಶ್ವಾಸ ನೆನಸಿಕೊಂಡರೆ ಈಗ ಅಚ್ಚರಿ ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಪ್ರೀತಿ ನನ್ನೆಲ್ಲ ನೋವುಗಳನ್ನು ಮರೆಸಿತು. ಕನ್ನಡ ಹಾಗೂ ಇಂಗ್ಲಿಷ ಭಾಷೆಗಳ ಮೇಲಿನ ಹಿಡಿತ, ಪ್ರಖರ ನಿರೂಪಣೆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ like ಆಗ್ತಾ ಇತ್ತು. ಉಳಿದ ಸಾಮಾನ್ಯ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ನಿರರ್ಗಳವಾಗಿ ಚರ್ಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.

JT ಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ science class ಗಳೇ. PU ಯಿಂದ ಪದವಿವರೆಗೆ science class ಗಳನ್ನು ಕೊಟ್ಟದ್ದು ನನಗೆ ಅನುಕೂಲವಾಯಿತು. J.T principal IR Neeli, HOD. Prof.Rao ನನ್ನನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.

ಈ ಸಂಧರ್ಭದ ಎರಡು ತಮಾಷೆಯ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ.

ನಾನು ತುಂಬಾ neat ಆಗಿ dress ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ, Rayban sunglass ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದೆ. ಇದು ಕೆಲವರಿಗೆ ಹೇಗೆ ಅನಿಸಿದೆ ಎಂದು ಅಂದೇ ಗೊತ್ತಾಯಿತು.

ವಿಶಾಲವಾದ staff ನ ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದ್ದೆ, ಅತ್ಯಂತ ಹಿರಿಯ HOD ಒಬ್ಬರು ಹತ್ತಿರ ಬಂದು ಕುಳಿತು ತುಂಬಾ ವ್ಯಂಗ್ಯವಾಗಿ ಕೇಳಿದರು.

Mr.Yapalaparavi, What is your salary? ಎಂದರು, ಯಾಕೆ ಸರ್ ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ನಾನು part time Rs. 600 per month that's to only for nine months ಅಂದೆ.

ಮುಂದೆ ಕೇಳಿದರು, what's the cost of your sunglass ಎಂದರು, Rs.3000/- ಎಂದೆ.

ವ್ಯಂಗ್ಯವಾಗಿ ನಗುತ್ತಾ ಅಲ್ಲಿಂದ ಕಾಲ್ಕಿತ್ತರು. ಅವರ ಉದ್ದೇಶ ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಯಿತು. ಹೊಟ್ಟಿಗೆ ಹಿಟ್ಟಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಜುಟ್ಟಿಗೆ ಮಲ್ಲಿಗೆಯಂತಹ ನನ್ನ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಅಣಕವಾಡಿದ್ದರೂ ನನಗೇನು ಶಿಸ್ತಿನ ಬಗ್ಗೆ ಬೇಸರವಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಎರಡನೇ incident, ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತರ ಮಗಳು ಆಗ ನನ್ನ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿನಿ ಆಕೆ ನನ್ನ fevourite, staff room ಗೆ ಬಂದಳು. may I ask you one personal question sir? ಎಂದಳು. yes ಎಂದೆ. ಸರ್ you are so popular and maintaining good dressing also but please don't ride bicycle sir ಎಂದಳು. why? ಎಂದೆ. ಸರ್ ನಾವು students ನಾವೇ ಮೊಪೆಡ್ ಮೇಲೆ ತಿರುಗಾಡುವಾಗ ನೀವು ಎದುರಿಗೆ ಸೈಕಲ್ ಮೇಲೆ ಬಂದರೆ insult ಎನಿಸುತ್ತದೆ. ನಿಮ್ಮ raybon glass ಮಾರಿಯಾದರೂ ಒಂದು bike ತಗೊಳ್ಳಿ ಸರ್ ಎಂದಳು. ಎಥಾರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಕ್ಕು ಸುಮ್ಮನಾದೆ.

women's college ನಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ strict ಇರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹುಡುಗಿಯರ ಬಗ್ಗೆ ಭಯ , ಸಲಿಗೆಯಿಂದ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹೆಸರು ಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡರೆ permnent ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಆತಂಕ. ಹೀಗಾಗಿ ಯಾರೂ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಅನುಚಿತವಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಅಂದಿನ ಪ್ರಾಚಾರ್ಯರು grammar ಕಲಿಸಲು ತುಂಬಾ ಒತ್ತಾಯಿಸಿದರು. ನನಗೆ grammar ಕಲಿಸಲು bore ಈ ತಿಕ್ಕಾಟದಲ್ಲಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ನನ್ನಪರವಾಗಿ ನಿಂತರು.

women's college grant ಆಗುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ lady staff ಇರಲಿ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ JT ಗೆ shift. ಅಲ್ಲೊಬ್ಬ lady ಬಂದರು. ತುಂಬಾ ನಿರ್ಲಿಪ್ತತೆಯಿಂದ good buy ಹೇಳಿದೆ. ಈ ಮಧ್ಯ ಮುಂಡರಗಿ ಬೆಲ್ಲದ college ನಲ್ಲಿ part time ಮೂರು ದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹೋಗಿ ಬರಲಾರಂಭಿಸಿದೆ. ನಸುಕಿನ 6ಕ್ಕೆ ಬಸ್ಸು ಹಿಡಿದು ಅಲ್ಲಿ ಎರಡು class ತಗೊಂಡು 12 ಕ್ಕೆ ಗದುಗಿನಲ್ಲಿರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಮತ್ತೆ ಅದೇ ಸೈಕಲ್ ತುಳಿತ, JT. ಬಸವೇಶ್ವರ, polytechnic.........ಹೀಗೆ ಸುತ್ತಾಟವೇ ಸುತ್ತಾಟ.

court ಗೆ ಹೋಗಿದ್ದ stop gap ಸ್ನೇಹಿತರು ಗೆದ್ದು ಬಂದು join ಆದಾಗ ನಾನು ನಿರ್ಗಮಿಸಲೇ ಬೇಕಾಯಿತು. ಎಲ್ಲಿ ಎಂದು ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ interview ಕೊಟ್ಟು ಬಂದೆ.

ಎಲ್ಲಿಯಾದರೂ settle ಆಗಬೇಕೆನಿಸಿತು. ಅಷ್ಟೋತ್ತಿಗಾಗಲೇ approval, grant ಎಂಬ ಆತಂಕಕಾರಿ ಪದಗಳ ಪರಿಚಯವಾಗಿತ್ತು.

1993 ರಲ್ಲಿ ಮದುವೆಯೂ ಆಯಿತು. ಶಾಶ್ವತ ನೌಕರಿ ಇಲ್ಲದೆ, ಏನೋ ಒಂದು ಭರವಸೆಯೇ ಮೇಲೆ ಮದುವೆ ಆಗೋ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿದ್ದು ಅಷ್ಟೇ ಆಶ್ಚರ್ಯಕರ. 1989 ರಲ್ಲಿ PG ಆದರೂ ಇನ್ನೂ ಹಾಗೆ ಅಲೆದೆ! ಅದು English subject ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು!!

KVSR ನಲ್ಲಿ ಖಾಲಿ ಇರುವುದು ಗೊತ್ತಾಯಿತು, nature of vacancy ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳದೇ ಎರಡನೇ ಸುತ್ತಿನ ಸಂಚಾರ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದೆ.

ಎಂತಹ ವಿಷಮ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿಯೂ ಸಹನೆ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳದೇ, ಹಸನ್ಮುಖಿಯಾಗಿ ಪಾಠಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ, students were very happy ನಾನು part time, full time ಅದಾವುದು ಅವರಿಗೆ ಬೇಕಾಗಿದ್ದಿಲ್ಲ. Just they enjoyed my teaching, ನಾನು ಅಷ್ಟೆ, ಅವರ ನಂಬಿಕೆ ಹಸಿರಾಗಿರುವಾಗಲೇ....