ಹರೆಯದ ದಿನಗಳಲಿ ಕವಿತೆ ಕಟ್ಟುವ ಸಂಭ್ರಮ. ಗೀಚಿದ ಸಾಲುಗಳನು ಯಾರಿಗೂ ತೋರಿಸುವ ಧೈರ್ಯವಿರದಾಗ ನೀನೊಬ್ಬಳೇ ಆತ್ಮೀಯ ಓದುಗಳು.
ಸಾವಿರಾರು ರಸಿಕರು ಒಂದೆಡೆ ಸೇರಿ ಕವಿತೆಗಳ ಕೇಳಿ ವ್ಹಾ, ವ್ಹಾ ಎಂದಷ್ಟೇ ಖುಷಿ ನೀ ಮೆಚ್ಚಿಕೊಂಡಾಗ. ನಿನ್ನ ದಟ್ಟ ಕೂದಲು, ಶೇಕ್ಸಪಿಯರ್ ಮೆಚ್ಚಿಕೊಂಡ ಕಂದು ಬಣ್ಣದ ಕೃಷ್ಣ ಸೌಂದರ್ಯ, ಆಕರ್ಷಕ ಕಣ್ಣುಗಳು ನನ್ನ ಸುನೀತಗಳಾದದ್ದು ನಿನಗೆ ಹೊಳೆಯಲಿಲ್ಲವೆ?
ಅಂದು ಕ್ಯಾಪಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೂರಾರು ಕವಿಗಳಿದ್ದರು, ಹತ್ತಾರು ವಿಮರ್ಷಕರಿದ್ದರೂ ಕವಿತೆಗಳು ಹೊರಗೆ ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ. ಹೂದೋಟದ ಮಡಿಲಲಿ ಅರಳುತ್ತಿದ್ದ ಕವಿತೆಯ ಸಾಲುಗಳನು ಹೀರುವ ದುಂಬಿ ನೀ.
ಸುನೀತಗಳ ವಸ್ತು ನೀನಾಗಿದ್ದರೂ ಅರಿಯದೇ, ಯಾರಪ್ಪ ಆ ಸುಂದರಿ ಎಂದು ಚುಡಾಯಿಸಿದೆಯೇ ಹೊರತು ನೀನೇ ಆ ಚೆಲುವಿ ಎಂದು ಗ್ರಹಿಸಲಿಲ್ಲವೊ? ಗ್ರಹಿಸಿದರೂ ಹೇಳಲು ಸಂಕೋಚವಾಯಿತೋ?
ಹೀಗೆ ಎದ್ದು ಕಾಡಿದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ನಾನೇ ಕೊಡಬೇಕಾಯಿತು.
ಅದನ್ನು ಕೇಳಿದ ನೀನು ಹೇಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರೀಯಿಸುತ್ತಿಯಾ ಎಂಬ ಆತಂಕ ದೂರಾದಾಗ ..... ಅಬ್ಬಾ! ಆ ದಿನಗಳಲಿ ಎಂತಹ ಸೊಗಸಿತ್ತು. ಗೋಕರ್ಣದ ಓಂ ಬೀಚಿನ ಇಳಿಬಿಸಿಲಿನಲಿ ಯಾರ ಹಂಗಿಲ್ಲದೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡದ್ದು ನಾ ನಿನಗೆ ಒಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡದ್ದನ್ನು ನೆನದರೆ....... ಸಮುದ್ರದ ತಾಪವೂ ನನ್ನನ್ನು ತಣ್ಣಗಾಗಿಸಿತ್ತು. Sall I compare the to summers day ಎಂದು shakespeare ಹಾಡಿದ್ದು ಯಾಕೆ? ಹಿಮದ ಚಳಿಯಲಿ ನಡುಗುವ ಇಂಗ್ಲಿಷರಿಗೆ ಬೇಸಿಗೆಯ ಸೂರ್ಯನ ಕಿರಣಗಳು ಕಂಡರೆ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಸಂರ್ಭಮ....ಪ್ರೇಯಸಿಯನು ಕೂಡಿದಂತೆ.
ಆದರೆ ಭಾರತಿಯರಿಗೆ ಬಿಸಿಲು, ಬೇಸಿಗೆಯೆಂದರೆ ಎಂತಹ ಕಿರಿಕಿರಿ. ಅದಕ್ಕಲ್ಲವೆ east and west ಎನ್ನುವುದು.
ಕವಿ ಯಾಕೆ ಗೆಳೆಯನನ್ನು ಬೇಸಿಗೆಗೆ ಹೋಲಿಸಿದ ಎಂಬುದನ್ನು ಇಂಗ್ಲೆಂಡಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬಂದ ಮೇಲೆ ಗೊತ್ತಾಯಿತು. ಅದಕ್ಕೆ ಇಂಗ್ಲಿಷರು warm welcome ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ, ನಾವು ನೆನೆಯಬೇಕು ಎನ್ನುತ್ತೇವೆ. ಅವರಿಗೆ warm ಹಿತ ನಮಗೆ cool ಹಿತ.
ಬಯಲ ಸೀಮೆಯ ಉರಿಬಿಸಿಲಿನಲಿ ಬೆಳೆದ ನನಗೆ ತಂಪೆಂದರೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟ. ಆದರೆ ನೀನು ಮಲೆನಾಡ ಹುಡುಗಿ ಸದಾ ಬೆಚ್ಚಗಿರಲು ಬಯಸಿದೆ. ನನ್ನ ಮಡಿಲಿನ ಬಿಸಿ ನಿನಗೆ ಪ್ರಿಯವಾದದ್ದನ್ನು ನೆನೆದರೆ ಈಗಲೂ ಅದೇ ಖುಷಿ!
ಆದರೆ ಈಗ ನೀನಿಲ್ಲದ ಹಳವಂಡ ಸಮುದ್ರದ ಅಲೆಗಳು ನನಗೆ ಆಗ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಉಪ್ಪು ನೀರಿನಲಿ ಮೈಚಾಚಿ ಹೊರ ಬಂದ ಕೂಡಲೇ ಆವರಿಸುವ ಬಿಸಿ ಗಾಳಿಗೆ ನಿನೆಷ್ಟು ಖುಷಿ ಪಟ್ಟೆ.
ನೀ ಕಪ್ಪಾಗಿರುವ ಅಳುಕು ನಿನ್ನನ್ನು ಅಷ್ಟೊಂದು ಕಾಡಿದೆ ಎಂದು ನಾನಂದುಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ನಾನು prapose ಮಾಡಿದಾಗ ಮರು ಮಾತನಾಡದೇ ಅರಳಿದ ಕಂಗಳಲಿ ತೋರಿದ ಸಮ್ಮತಿ ನೂರೆಂಟು ಸುನೀತಗಳಲಿ ದಾಖಲಾಯಿತು.
ನೀನು ಬಯಲು ಸೀಮೆಯ ಹುಡುಗ ಆದರೂ ಕಪ್ಪಗಿದ್ದೇನೆ. ನನಗೂ ನಿನಗೂ ಎಲ್ಲಿಯ match ಮಾರಾಯ ಎಂದಾಗಲೆಲ್ಲ ನಿನಗಿಂತಲೂ ಖುಷಿ ಪಡುತ್ತಿದ್ದೆ.
ನಿನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯಕ್ಕೆ ಬಣ್ಣ ಅಡ್ಡಬಾರದಿರುವುದು ನನಗೆ ಚನ್ನಾಗಿ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಹಾಯ್ ಕೃಷ್ಣ ಸುಂದರಿ ಎಂದಾಗಲೆಲ್ಲ ಅರಳುವ ನಿನ್ನ ಮುಖದಲಿ ಸಾವಿರ ಗುಲಾಬಿಗಳ ದರ್ಶನ.
ಕಲಾತ್ಮಕ ಚಿತ್ರಗಳ ನಟಿ ದೀಪ್ತಿ ನ್ಯಾವೆಲ್ ಳ ಕಣ್ಣುಗಳನು ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳ ಕುರಿತ ನಿನ್ನ ಕಾಮೆಂಟ್, ಕೆನ್ನೆಯಲಿ ಅರಳುತ್ತಿದ್ದ ಡಿಂಪಲ್ಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಮುದ್ದಾಡಿದ ಹೆಗ್ಗಳಿಕೆ ನಿನ್ನದು.
ಈಗಲೂ ಅಷ್ಟೇ ಕನ್ನಡಿಯ ಮುಂದೆ ನಿಂತಾಗ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳನು ನಾನೇ ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತೇನೆ. ಕೃತಕವಾಗಿ ನಕ್ಕು ಕೆನ್ನೆಯ ಮೇಲೆ ಅರಳುವ ಡಿಂಪಲ್ಲುಗಳಲಿ ನಿನ್ನನು ಕಾಣುತ್ತೇನೆ. ಕೆನ್ನೆಯ ಗುಳಿಗಳ ಸಂರ್ಭಮ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದೆ ನಿನ್ನಿಂದ ಎಂಬ ಸಂಗತಿ ನೆನೆದಾಗಲೆಲ್ಲ ನೀ ಎದುರಿಗೆ ಬಂದು ನಿಲ್ಲುತ್ತೀ.
ಹೀಗೆ ನೀ ನೆನಪಾಗಿ ಕಾಡಿದ್ದು ಕೋವಲಮ್ ಬೀಚ್ ನ ನಡುರಾತ್ರಿಯಲಿ. ಬೆಳದಿಂಗಳ ರಾತ್ರಿಯಲಿ ಅಪ್ಪಳಿಸುವ ತೆರೆಗಳು ಈಗ ಅರ್ಥವಾಗಿವೆ. ಸಮುದ್ರ ತೀರದಲಿ ಮೈಚಾಚಿ ಮಲಗಿದಾಗ ಅಪ್ಪಳಿಸುವ ತೆರೆಗಳು ಮತ್ತೆ ಸಮುದ್ರ ಸೇರುತ್ತವೆ.
ಮೈ ಮನಗಳಲಿ ಸುಳಿದಾಡಿದ ನೀನು ಕೂಡಾ ಇಂದು ಕೇವಲ ಬಂದು ನೆನಪಾಗಿ ಕಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಅರ್ಥವಾಯಿತು. ಮೈಮೇಲೆ ಅಪ್ಪಳಿಸಿ ಹಿಂದೆ ಸರಿದ ಅಲೆಯಂತೆ ನೀ ಸಮುದ್ರ ಸೇರಿದೆ.
ಎದೆಯ ಮೇಲಿನ ದಟ್ಟ ಕೂದಲುಗಳಲಿ ಆಡಿದ ನಿನ್ನ ಬೆರಳುಗಳು, ಕಣ್ಣರೆಪ್ಪೆಯ ಮೇಲೆ. ಗೆನ್ನೆಯ ಗುಳಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಆಟವಾಡಿದ ನಿನ್ನ ತುಟಿಗಳ ರಂಗು ನೆನಪಾದರೆ ನಾನು ನಾನಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಚೇತನ ಉಕ್ಕಿ ಹರೆಯಕ್ಕೆ ಮರಳುತ್ತೇನೆ.
Friday, May 14, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
nice.... enjoyed reading
ReplyDelete