Tuesday, October 26, 2010

ಕವಿಶೈಲದ ನೆರಳಲಿ......Hugನ ಹುಡುಕಾಟ.

ಈ ಎರಡು ದಿನದ Hug ಹಾಗೆ ಉಳಿಯಿತು. ಯಾರನ್ನಾದರೂ ಕೇಳೋಣವೆಂದರೆ ಸಂಕೋಚ. ಆಗ ಈಗಿನ ಹಾಗೆ ಮೊಬೈಲ್ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಕವಿಶೈಲದಲ್ಲಿ ಅರ್ಧದಿನ ಕಳೆಯುವ ಸೂಚನೆ ನನ್ನ ಉತ್ಸಾಹವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ.
ನಿನ್ನೆಯಿಂದ ನೀ ಮಾಡಿಕೊಂಡ arrangement ನಿಂದಾಗಿ ನಿನ್ನ ಪಕ್ಕ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುವ ಸುವರ್ಣ ಅವಕಾಶ. ಆದರೆ ಏನೂ ಮಾಡೋದು ನೀ ಮದುವೆಗೆ fix ಆದ ಹುಡುಗಿ ಬೇರೆ.
ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಮೌನ ನಿಧಾನ ಕರಗಹತ್ತಿತು. ಬಾ ಕವಿಶೈಲದಲ್ಲಿ ನಾವಿಬ್ಬರೇ ತಿರುಗಾಡೋಣ ಎಂದಾಗ ಹೇಗಾಗಿರಬೇಡ. ನಿನ್ನದು ಒಂದರ್ಥದಲಿ preplanned murder ಅನಿಸಿತು. Hug ಅರ್ಥ ಕೇಳುತ್ತೀ ಎಂಬ ಭಯ ಬೇರೆ.
ಬಯಲು ಸೀಮೆಯ ನಾನು ಅಷ್ಟೊಂದು ಸುಂದರ ಕಾಡನ್ನು ನೋಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಬ್ಬಾ! ಅದೆಂತಹ ಸುಂದರ ದೃಶ್ಯಕಾವ್ಯ. ಅಲ್ಲಿ ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ಬೇರೆ. ಈ ಜನ್ಮಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟೇ ಸಾಕು ಅನಿಸಿತು.
ಹೆಜ್ಜೆ ಸಪ್ಪಳದ ಮೌನ ಮುರಿದು ಮಾತಿಗೆ ನಿಂತಾಗ ಸುಮ್ಮನಾದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಕೂಡೋಣವಾ ಎಂದಾಗ ಮತ್ತದೇ ಮೌನ.
ಇಷ್ಟೊಂದು innocent ಇರೋ ನಿನ್ನನು ಹೇಗೋ ಬಿಟ್ಟುಹೋಗಲಿ ನಾನು. ಬಾ ಮರಿ ನೀನು, ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಾ, ಅಲ್ಲೇ college ಗೆ ಹೋಗುವಿಯಂತೆ ಅಂದಾಗ ಮಾತೇ ಹೊರಡಲಿಲ್ಲ.
ನನಗೆ ನೀನು ಅರ್ಥವಾಗದ ಕವಿತೆಯಾದೆ. ಅದರೆ ಸಹನೆ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಮನಸ್ಸಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹೇಳ್ತಾರೆ ಅಂತಾ, ಮುಂದಿನ ಭವಿಷ್ಯವನ್ನು ನೆನೆದು ಮದುವೆ ಆಗಿ ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ. ಆದರೆ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ನೆನಪನ್ನು ತಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಬಾರದು ಎಂಬ condition ಇಲ್ಲವಲ್ಲ ಎಂದಾಗ ನೀನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಜಟಿಲವಾದೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ನಾನು ಆಗ ಹುಡುಗ, ಆದರೆ ನೀನು ಪ್ರಭುದ್ಧ ಹೆಣ್ಣು. ನನ್ನ ಪಾಲಿನ ಹುಡುಗಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.
You fool I love you, I loveyou too much ಅಂದಾಗ ಬೆಚ್ಚಿ ಬಿದ್ದೆ. ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ logic ಅರ್ಥ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಮದುವೆ ಆಗೋ ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ನನ್ನ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಇತ್ತು. ನಿನ್ನ reaction ಏನು ಅಂದಾಗ ನನಗೆ ಮಾತೆ ಹೊರಡಲಿಲ್ಲ.
ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚು ಎಂದೆ. ಮುಚ್ಚಿದೆ, ಹತ್ತಿರ, ಕಿವಿಯ ಹತ್ತಿರ ಬಂದಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ಜೋರಾಗಿ ಕಿರುಚಬಹುದೆಂದು ಹೆದರಿದೆ. ಮೆಲ್ಲಗೆ ಅತೀ ಮೆಲ್ಲಗೆ ನಾಜೂಕಾಗಿ ಉಸುರಿದೆ. ಅದೇ ಮಾತು, ಅದೆಷ್ಟು ಮಧುರ I Love you. ಕಣ್ಣು ತೆರೆಯುವ ಮನಸಾಗಲಿಲ್ಲ. ನಿಧಾನ ಕಣ್ಣೀರು ಸುರಿಯಲಾರಂಭಿಸಿದೆ ಆದರೆ ಕಣ್ಣು ತೆರೆಯಲಿಲ್ಲ.
ನನ್ನಲಿ ಉಂಟಾದ ಗೊಂದಲ ನಿನಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಬಹುದು ಅಂದುಕೊಂಡೆ. ಕಣ್ಣನ್ನು ತೆರೆಯದೇ, ಏನೋ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡೆ. ಈಗ I love you ಪದವೂ ಹೊಸದೆನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ನಾವು ನಿನ್ನ ಮೃದುವಾದ ಕೈಗಳಿಂದ ಎರಡು ಕೆನ್ನೆ ಹಿಡಿದು ಕೆನ್ನೆಗೆ,ತುಟಿಗೆ ಮುತ್ತಿಟ್ಟಾಗ ಸಿಡಿಲು ಹೊಡೆದ ಅನುಭವ.
ಮೈಯಲ್ಲಾ ಪುಳಕ. ಏನೂ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮುಂಚೇಯೇ ಅಘಾತ ಕಾದಿತ್ತು. ಕಂಪಿಸತೊಡಗಿದೆ. ನನ್ನ ಕಂಪನ ನಿನಗೆ ತಮಾಷೆಯಾಗಿ ಕಂಡಿರಬೇಕು.
ಪ್ರಥಮ ಚುಂಬನ ಇಷ್ಟೊಂದು ಮಧುರವಾಗಿರಬಹುದೆಂದು ಅಂದುಕೊಳ್ಳಲು ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ?
ನಿಧಾನ ಕಣ್ಣು ತೆಗೆದೆ ಎದುರಾಗಿದ್ದ ನಿನ್ನ ಸುಂದರ ನಗು, ಮುಗ್ಧ ಪ್ರೀತಿ, ಅರ್ಥವಾಗದ ಭಾವನೆಗಳು......
ನೀ ನನ್ನವಳಲ್ಲ, ಬೇರೆ ಯಾರನ್ನೋ, ಮದುವೆಯಾಗಿ ಹೋಗುವ ಹೆಣ್ಣು ಎಂಬುದನ್ನು ಆ ಕ್ಷಣ ಮರೆಸಿತು. Are you happy?
ಅಂದಾಗ ಮಾತೆ ಹೊರಡಲಿಲ್ಲ.
ನನಗೆ ಯಾಕೆ ಸಂತೋಷವಾಗಬೇಕು. ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ನೀ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಗೊತ್ತಾದ ಮೇಲೂ.
ಹೊತ್ತು ಹೋಗಿದ್ದೆ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಮೈ ಹಗುರ ಎನಿಸಿತ್ತು. ರೋಮಾಂಚನ ಊಹಿಸುವ ಮುನ್ನವೇ ಕರಗಿ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ನಿನಗೆ ನನ್ನ ಮಾತುಗಳು ಬೇಕಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಮೌನದಲ್ಲಿಯೇ ಸಾವಿರಾರು ಅರ್ಥಗಳು.

Hug ನ ಅರ್ಥ ತಿಳಿಯಿತಾ ಅಂದಾಗ, ಅರೆ ಏನಿದು ಹುಡುಗಾಟ ಅನಿಸಿತು. ಶಬ್ದದ ಅರ್ಥ ಮೀರಿ ಹೋದಾಗಲೂ ಅರ್ಥ ಯಾಕೆ.
ಬಾ ಇಲ್ಲಿ ಎಂದು ನನ್ನೆದುರು ನಿಂತು. ಮತ್ತೆ ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಲು ಆದೇಶ ಬೇರೆ.
ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು ಜೋರಾಗಿ I Hug you, I love you ಎಂದು ಕಿರುಚಿದಾಗಲೂ Hug ನ ಅರ್ಥ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಮೈ-ಮನ ಹಗುರಾಗಿ ಬಸ್ಸನೇರಿದಾಗ ಸೂರ್ಯ ಜಾರಿ ಹೋಗಿದ್ದ. ಅವನೊಂದಿಗೆ ನಾನು ಕೂಡಾ............

No comments:

Post a Comment